Er zijn vier hoofdtypen, ook wel wolkenfamilies genaamd:

Lage bewolking

De basishoogte van deze wolken ligt binnen de gematigde breedten tussen 0 en 2 km (0 tot 6500 voet). Mist is ook laaghangende bewolking die tot de grond reikt en behoort wanneer het van de grond komt tot het geslacht stratus.

Middelbare bewolking

Wolken halverwege de troposfeer, tussen 2 en 5,5 kilometer (6500 en 16500 voet), worden middelbare wolken genoemd. Er worden drie geslachten onderscheiden:

Hoge bewolking

Wolken die boven een hoogte van 5,5 kilometer voorkomen, bestaan meestal volledig uit ijskristallen. Ze lijken heel langzaam te bewegen of zelfs stil te staan, maar door de grote hoogte geeft dat een vertekend beeld: in werkelijkheid gaan ze snel, soms meer dan 100 km/uur. Veel van deze wolken hebben een draderige, harige of veerachtige structuur. De Latijnse hoofdnaam voor deze vederwolken is (Latijn voor “haarlok”). Er worden drie geslachten onderscheiden:

Verticaal ontwikkelde bewolking

Verticaal ontwikkelde wolken op hoogtes tot 18 km, maar dit is sterk afhankelijk van de temperatuur en de luchtdichtheid. Het grote verschil tussen verticaal ontwikkelde wolken en bijvoorbeeld lage wolken, is dat lage wolken op één bepaalde ‘etage’ zijn, en verticale wolken zo verticaal ontwikkeld dat ze op meerdere etages zijn.